We schuiven een eind op. We hebben bij alweer diezelfde
pronte dame van het reisbureau-om-de-hoek kaartjes gekocht voor de reis naar Koh Jum (of Koh Jam, alnaargelang de transscriptie).
Nog één blik op Last Moon Resort.
Om 10.00 uur komt het
taxibakkie ons ophalen, om vijf voor 11 worden we met zes andere passagiers bij
de pier naar de veerboor gedropt, om 11.45 vaart die uit en ergens na twaalven
pikt een langstaart ons op en zet ons om 13.15 op het strand bij Last Fisher Resort. Er staat een flinke wind, ik zit voorin de boot en word kletsnat.
Gelukkig droog alles hier snel.
Wat beelden van de reis:
Last Fisher Resort is een bescheiden, uit palen opgetrokken
strandrestaurantje met een klein tiental hutten op de helling erachter.
Meneer Laatste Visser vertelt ons dat er een probleem is,
hij heeft te veel gasten. Een typisch geval van overboeking, want, tja, 'people
booking.com sometimes don't come'. Maar hij heeft een oplossing. Hij heeft
overlegd met de buurman van Old Lamp Bungalow, en we mogen in een bungalow van
hem. En we zouden ook een kamer in het dorp kunnen krijgen.
We gaan kijken. Old Lamp is ook een restaurant, met op de
helling een ruim tiental hutten, verscholen tussen de bomen. De hut bevalt ons!
Mooi oud is niet lelijk en er zit een ruime badkamer bij en een veranda met een
mooi uitzicht. Het is er bovendien heel rustig. We blijven voorlopig.
Meneer Oude Lamp bevalt ons. Een intelligent figuur, met een
brede glimlach. Hij loopt de hele dag in een kort broekje en blijkt uitstekend
te kunnen koken. Wat hem betreft mogen we wel drie nachten blijven.
De zee is (weer) heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten