We gaan de andere kant op, want ten eerste willen we dat
zogeheten onbegaanbare pad verkennen (zie ook neverendingvoyage.com, Motorbike madness) en ten tweede komen er vandaag vrienden aan op North Beach, Luboa Hut Resort. (Ons strand heet op zijn Engels Tin Ray Beach, weten we inmiddels.)
We komen er, maar het doen een ruim uur over die twee kilometer en onderweg springt
een veer los en moeten we een reparatie uitvoeren.
Het ís een rotpad, en dat
weggetje op Yao Yai was kinderspel vergeleken met dit pad. Veel losse stenen, diepe
geulen, steile hellingen en mul zand, en hier en daar nogal smal, een
prachtcombinatie.
Prettig bezweet komen we aan bij Luboa Hut. Margot, Paul en
hun zoon Gijs zijn er nog niet, dus we storten ons in zee en later zijn we
ontvangstcomité bij hun aankomst per langstaart.
Voor de terugweg kiezen we de gangbare route rond de
noordpunt en langs de oostzij terug. Veel langer maar toch korter, want hier
zijn de nog niet verharde stukken redelijk te berijden. In Baan Pu eten we in
het enige restaurantje van dit dorpje, Sayang. Heel bescheiden en dat we ranja
(met ijsklontjes) krijgen als we sinaasappelsap bestellen is heel apart, maar
wat een lekkere salades!
's Avonds bivakkeren we weer lekker in ons huisje tussen de verwilderde rubberbomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten